شب هفدهم

چقدر "شاید " و " کاش" گفت تا رسید:

"شاید چشمهایِ من تار می بینند.

کاش من اشتباه دیده باشم.

شاید گرد و غبار نشسته به موها و محاسن ِ برادرم...

کاش دانه های ِ درشت ِ عرق باشد روی گونه های حسین... "

وقتی رسید فقط یک "کاش" مانده بود :

کاش حسین ، اسم این پسرش را علی نمی گذاشت...